เรซินแลกเปลี่ยนไอออนบวกใช้ในการรักษาภาวะโพแทสเซียมสูงโดยเร่งการสูญเสียโพแทสเซียมผ่านทางลำไส้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของปัสสาวะออกไม่ดีหรือก่อนการฟอกไต (วิธีที่มีประสิทธิภาพสูงสุดในการรักษาภาวะโพแทสเซียมสูง) เรซินประกอบด้วยการรวมตัวของโมเลกุลที่ไม่ละลายน้ำขนาดใหญ่ซึ่งมีประจุลบคงที่ ซึ่งจับไอออนที่มีประจุบวก (ไพเพอร์) อย่างหลวมๆ สิ่งเหล่านี้สามารถแลกเปลี่ยนกับไพเพอร์ในสภาพแวดล้อมของของไหลได้อย่างง่ายดายในขอบเขตที่ขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ของพวกมันกับเรซินและความเข้มข้นของพวกมัน
เรซินที่บรรจุโซเดียมหรือแคลเซียมจะแลกเปลี่ยนไอออนบวกเหล่านี้กับโพแทสเซียมไอออนบวกในลำไส้ (โพแทสเซียมประมาณ 1 มิลลิโมลต่อกรัมเรซิน) ไอออนบวกที่ปลดปล่อยออกมา (แคลเซียมหรือโซเดียม) จะถูกดูดซึมและเรซินและโพแทสเซียมที่ถูกผูกไว้จะถูกส่งผ่านเข้าไปในอุจจาระ เรซินไม่เพียงป้องกันการดูดซึมโพแทสเซียมที่กินเข้าไปเท่านั้น แต่ยังดูดซับโพแทสเซียมที่ปกติจะหลั่งเข้าสู่ลำไส้และดูดซึมกลับคืนมาตามปกติ
ในภาวะโพแทสเซียมสูง อาจใช้การบริหารช่องปากหรือสวนรักษาของเรซินพอลิสไตรีนซัลโฟเนต ไม่ควรใช้โซเดียมเฟสเรซิน (เรโซเนียม A) ในผู้ป่วยที่มีภาวะไตวายหรือหัวใจล้มเหลวเนื่องจากอาจทำให้โซเดียมเกินพิกัด เรซินในเฟสแคลเซียม (Calcium Resonium) อาจทำให้เกิดภาวะแคลเซียมในเลือดสูง และควรหลีกเลี่ยงในผู้ป่วยที่มีแนวโน้มจะมีแนวโน้มสูง เช่น มะเร็งต่อมน้ำเหลืองหลายชนิด มะเร็งระยะแพร่กระจาย พาราไทรอยด์เกิน และโรคซาร์คอยโดซิส ทางปากไม่อร่อยนัก และเนื่องจากผู้ป่วยสวนทวารไม่ค่อยจะรักษามันไว้ได้นานเท่าที่จำเป็น (อย่างน้อย 9 ชั่วโมง) เพื่อแลกเปลี่ยนโพแทสเซียมที่ตำแหน่งที่มีอยู่ทั้งหมดบนเรซิน
โพสต์เวลา: 24 มิถุนายน-2021